اوباما باید مخالفین گمراه سیاست های آمریکا در سوریه را نادیده بگیرد

ژان عزیز از دمشق گزارش می کند که نوعی آرامش و اعتماد وهم آلودی در پایتخت سوریه بر قرار است در حالی که صدای موشک ها از فاصله دوری به گوش می خورد. سیاستمداران و مقامات سوریه در حال برنامه ریزی طبیعت و وسعت اصلاحات سیاسی هستند که قرار است در سوریه شکل بگیرد. البته آنها با تهران و روسیه هم در حال مشورتند.

یک مقام سوری به ژان عزیز گفت: "ما از مرز بحث در مورد آینده رژیم و افراد آن فراتر رفته ایم. ما در حال جنگ برای تعریف نوع رژیم و مکانیزم های کارکرد آن و نحوه تعامل آن با مردم سوریه و کشور هستیم. برخی از یک سیستم فدرال و غیر متمرکز صحبت می کنند. در میان آنها کردها و روس ها و حتی خود پرزیدنت بشار اسد به چشم می خورند. این چیزی است که ما امروز در حال بحث در مورد آن هستیم."

در مورد پیش نویس یک قانون اساسی جدید، که توسط روس ها گزارش شده، مقام سوری افزود: "ما در مورد این پیش نویس نظراتی داده ایم. کثرت­گرائی که در پیش نویس مزبور در نظر گفته شده توسط حکومت های محلی و بر اساس قانون اساسی تضمین خواهد شد. از این نظر نیازی به هیچگونه تغییری نیست."

ایران نیز به طور فعال مشغول رایزنی های مختلف در ارتباط با همین اصلاحات سیاسی است. جواد ظریف روز 16 ژوئن در ایمیلی به لارا روزن نوشت: "من همواره گفته ام که اصرار بر روی یک فرد ما را به هیچ راه حلی نمی رساند چرا که ما را به طرف یک بازی با حاصل جمع صفر (برد یک طرف باعث باخت طرف دیگر می شود) می کشاند و بطور اجتناب ناپذیری باعث ایجاد یک بن بست می شود. ... راه حل این است که بر روی نهادینه کردن توزیع قدرت و نوع حکومت آینده متمرکز شویم. در این صورت است که شما می توانید محور بودن نقش یک فرد و یا یک طایفه را کاهش داده و حتی از میان ببرید."

روز 18 ژانویه همین سال، جان کری گفت که راه حل پیش بینی شده توسط ایران "بسیار نزدیک است" به آنچه که ما در گفتگوهای ژنو در نظر داشتیم و "لازم است که مورد بررسی بیشتر قرار بگیرد."

اظهارات ظریف در مورد نیاز به یافتن یک راه حل سیاسی، با منافع مشترک سوریه و ایران و روسیه در خصوص از میان بردن گروه های مسلح و تروریست در شمال سوریه و حلب که پیش نیاز آغاز هر تحول جدی در سوریه است در تضاد نیست. هر چند که عباس قیدری از تهران گزارش می کند که شایعاتی در مورد تردید نسبت به اهداف روسها در سوریه وجود دارد اما مشخص است که هر سه کشور در این خصوص که هیچ رویکرد نظامی ای "نباید به قدرت گرفتن تروریست ها منجر شود" با یکدیگر اتفاق نظر دارند. وزیر دفاع ایران، ژنرال حسین دهقان نیز به این مطلب اشاره داشت که اقدامات جیش الفتح و دیگر گروه های مسلح اپوزیسیون، تحت پوشش آتش بس، با جبهه نصرت در شمال سوریه هماهنگ است.

در سوریه، گفتگو ها از مرز اینکه آیا ارتش سوریه باید بخش "سوریه مفید" را حفظ کند و یا همه کشور را باز پس بگیرد فراتر رفته است. یک مقام پارلمان سوریه به ژان عزیز کفت: "ما مصممیم که یکپارچگی ارضی سوریه را باز گردانیم. نیروهای ما هم اکنون در دیر الزور در شرق کشور هستند و این خود دلیلی بر مدعای ماست. جنگ اینک به رقه کشیده شده است. اما ما مایلیم که از نیروهای خود در اطراف دمشق بکاهیم و شروع به آزاد سازی مناطقی کنیم که اهمیت استراتژیک دارند."

"مخالفین" گمراه در مورد سیاست های آمریکا در سوریه

دولت اوباما تا اینجا سیاست خود را در مورد سوریه تغییر نداده علیرغم نامه 51 نفر از مقامات وزارت امور خارجه که در مخالفت با روش فعلی آمریکا از دولت خواسته اند که به مواضع نیروهای سوری حمله کند.

در واکنش اولیه، کاخ سفید اعلام کرد که بر اثر توافق بر روی آتش بس، ظرف 4 ماه گذشته 820 هزار نفر از کمک های انسانی استفاده کرده اند.

نتیجه بیقراری قابل درک این گروه 51 نفره و توصیه آنان به حمله به مواضع نیروهای دولتی سوریه چیزی جز جنگ و خونریزی و موج پناهندگان جدید و نرسیدن کمک های انسانی به مردم سوریه و نهایتا تقویت نیروهای جهادی نیست.

ما معتقدیم که نباید از این نظر پیروی کرد چرا که در پیش گرفتن این رویه، یعنی حمله به نیروهای سوری، باعت تخریب احتمالی رابطه آمریکا و روسیه می شود، بر گفتگوهائی که به میانجیگری سازمان ملل در جریان است و گروه حامیان سوریه و تفاهم ایران و آمریکا در عر اق و دیگر درگیری ها در منطقه و هرگونه توافق دیپلماتیکی که ظرف 8 ماه گذشته به دست آمده، تاثیر منفی خواهد گذاشت.

به نظر می رسد که منظور از این اقدام جلب همکاری متحدین آمریکا در منطقه است. اما باید توجه داشت که مقامات ارشد آمریکائی بطور پیوسته از کم فعالیتی این متحدین در مبارزه با داعش شکایت داشته اند، متحدینی که از گروه های جهادی مانند احرار الشام و جیش الاسلام که خود آنها متحد جبهه نصرت وابسته به القاعده هستند حمایت می کنند. هر چند که منظور از این کار این است که متحدین مزبور علیه داعش موضع شدیدتری بگیرند، اما از طرف دیگر آمریکا را در سراشیبی قرار خواهد داد که نتایج آن غیر قابل پیش بینی است هم چنانکه داستان تغییر رژیم در موارد دیگر در منطقه بوده است. البته در نامه 51 تن مزبور آمده است که منظور از این حرکت تغییر رژیم نیست.

بهر جهت، نقش این گروه های سلفی، نقض آتش بس توسط آنان، موضوع حامیان آنان و نیز رابطه شان با جبهه نصرت از جمله مسائلی است که در نامه مزبور از قلم افتاده است. در واقع، در نامه، هیچ صحبتی از جبهه نصرت و رشد تروریسم بین المللی توسط داعش که در جریان سخنان مدیر سی آی ا، جان برنان، در تاریخ 6 ژوئن مطرح گردید، نشده است.

لذا مخالفت شدید ما را با این مخالفان گمراه به این حساب بگذارید که آنان بدون قصد و نیتی دارند همه دستاورد های دیپلماتیک و هر نوع امیدی را برای مردم سوریه و راه رسیدن کمک های انسانی به آنان را از میان می برند، ضمن اینکه، این تلقی که نقش فرقه را برجسته می کند به گروه های جهادی که همکار القاعده هستند نقش مهمتری را در تعیین سرنوشت سوریه واگذار خواهد کرد. این ستون المانیتور بطور مستند نشان داده که به خصوص گروه احرار الشام و دیگر گروه های جهادی چگونه با جبهه نصرت هماهنگی عمیقی دارند و چگونه از ماه فوریه تاکنون آتش بس را نقض کرده اند. جیش السلام اینک در خصوص استفاده از گاز کلر در شمال حلب تحت بررسی و تحقیق است. انستیتوی مطالعات جنگ هفته گذشته گزارش کرد که ائتلاف جیش الفتح، که جبهه نصرت و احرار الشام را نیز شامل می شو،د هفته گذشته به شهر "خلاصه" که تحت کنترل نیروهای سوری است حمله کرده اند.

ما هم چنین احتیاط دولت اوباما را در بکار بردن زور در منطقه خاورمیانه، به خصوص با توجه به تجربیات عراق و لیبی (که از آنها هم در نامه 51 نفر ذکری به میان نیامده) تایید می کنیم

به جای از دست دادن تمام دستاوردهای دیپلماتیکی که تا این تاریخ به دست آمده گزینه دیگر این است که آمریکا به پیشنهاد روسیه جواب مثبت داده و با هماهنگی بیشتر با آن کشور جبهه نصرت را هدف قرار دهد. این توافق می تواند گروه هائی را که مورد حمایت آمریکا هستند از خطر آتش روسها مصون نگهدارد. به نظر می رسد که روسیه و آمریکا برای رسیدن به یک توافق برای هماهنگی در عملیات نظامی به یکدیگر نزدیکتر شده اند. این رویکرد چارچوب شکننده گفتگوها در مورد سوریه و نیز آتش بس موجود را تحکیم می بخشد. در عین حال چنین توافقی می تواند عملیات علیه نیروهای وابسته به القاعده را گسترش داده و مانع از حمله روسها به نیروهای سورشی میانه رو و شهروندان سوری گردد.