میان دوحه و تهران همواره رشتهٔ باریکی وجود داشته که روابط را به رغم تنش‌ها و خون‌ریزی‌های منطقه‌ای و اختلاف‌های فی‌مابین، برقرار نگه داشته است. این دو کشور خلیج فارس، حتی در نیمهٔ اول قرن بیستم که روابط گرم‌تری داشتند، هرگز متحد یکدیگر نبوده‌اند اما با وجود حضور در دو جبههٔ رویاروی هم در سوریه از سال ۲۰۱۲، دشمن یکدیگر نیز محسوب نشده‌اند. دفتر تلویزیون الجزیرهٔ قطر در تهران با وجود پخش برنامه‌های حاوی انتقاد از دستور کار ایران در منطقه طی شش سال گذشته بسته نشد.
این روابط عجیب همواره برای عربستان سعودی -بزرگ‌ترین همسایهٔ قطر و دشمن اصلی ایران در منطقه- آزارنده بوده است زیرا سعودی‌ها این رابطه را تهدیدی برای امنیت ملی خود و رخنه‌ای در اتحاد شورای همکاری خلیج می‌دانستند. این را می‌توان به‌وضوح در فهرست شروطی مشاهده کرد که اخیراً عربستان و متحدانش برای برقراری مجدد روابط با دوحه، از طریق کویت به قطر رسانده‌اند. نخستین تقاضا در فهرست مذکور، «قطع روابط دیپلماتیک با ایران» و درخواست اخراج اعضای سپاه پاسداران است که به گفتهٔ آنان در قطر حضور دارند. همچنین قطع همکاری‌های نظامی مشترک و محدود کردن بازرگانی با تهران، در میان این خواسته‌ها قرار دارند.
