در اولین نگاه، ساختمان سینما اوروت در شهر بئرشبع (بزرگ‌ترین شهر جنوب اسرائیل، واقع در صحرای نِگِب) شباهتی به یک شاهکار معماری ندارد. اگر کسی قصد بازدید از این ساختمانِ متروکه و ویران را داشته باشد، باید از میان علف‌های هرزِ خاردار و آشغال‌ها، راه خود را به سمت آن باز کند و به ورودی مسدود شده‌‌اش برسد. یک نگاه اجمالی به داخل ساختمان، می‌گوید که آشغال و فضولات در آن‌جا، حتی بیش از محوطه اطراف وجود دارد و برخی قسمت‌های بنا نیز در حال فروریختن است. با این همه، دو آرشیتکت به نام‌های دکتر هاداس شادار و اومری اوز-آمار، آن‌جا را مکانی فراتر می‌بینند. آن‌ها معتقدند که سینما اوروت میراث سبک نادری از معماری اسرائیلی است و باید حفظ و نگهداری شود. در همین راستا، آنان انجمنی برای ترویج سبک معماری بروتالیستی (زبره‌کاری) در اسرائیل تاسیس کردند. ژانویه گذشته این انجمن طی یک درخواست رسمی، از یونسکو تقاضا کرد تا بئرشبع را به عنوان نماد جنبش معماری بروتالیستی، در لیست مکان‌هایی که میراث جهانی بشری خوانده می‌شوند، قرار دهد.
بروتالیسم نخستین بار بعد از جنگ جهانی دوم پدیدار شد. این سبک در اواخر سال ۱۹۵۰ به اسرائیل رسید. اساس کار در این سبک، استفاده از بتن زبره بدون روکش یا رونما برای ساختن ابنیه‌ای کارآمد و ستبر است.
