ترکیه کشوری است که به شدت به تامین انرژی از خارج وابسته است. در سال ۲۰۱۳، از ۲۵۱ میلیارد و ششصد میلیون دلار محصولات وارداتی، سهم تولیدات انرژی بالغ بر ۵۵ میلیارد و نهصد میلیون دلار بود. با کسری بودجه‌ی 65 میلیارد دلاریِ کنونیِ ترکیه در سال ۲۰۱۳، فشار ناشی از واردات انرژی بر اقتصاد کشور حتا چشم‌گیرتر هم خواهد شد. ترکیه برنامه‌ی طولانی مدتی برای حل این فشار به اجرا گذاشته است. وزارت اقتصاد در آخرین برآورد و تخمین‌اش، اهداف زیرا برای افزایش تولید انرژی تا سال ۲۰۲۳ فهرست می‌کند:
- تمام منابع داخلی تولید انرژی نظیر ذغال سنگ و منابع قابل استفاده برای تولید برق- آبی باید مورد استفاده قرار بگیرند.
- استفاده از منابع تجدیدپذیر انرژی به حداکثر برسد.
- بهره‌وری انرژی به سرعت و به شکل پایدار افزایش یابد.
- ترکیه به کشوری ترانزیتی و گذرگاهی برای انتقال انرژی به سایر کشورها تبدیل شود، برای نمونه خط لوله‌ی انتقال گاز طبیعی از آنتالیا مورد بهره برداری قرار بگیرد.
- منابع تولید انرژی هسته‌ای راه اندازی شود.
اهداف سال2023؛ یعنی درست همان سالی که مصادف صدمین سالگرد تشکیل دولت ترکیه است از این قرارند: ساخت و احداث دو نیروگاه هسته‌ای بزرگ، یکی در آکویو در مدیترانه، که قرار است توسط روس‌ها ساخته شود و دیگری نیروگاه سینوپ در دریای سیاه که قرار است توسط ژاپنی ها ساخته شود. با عملیاتی‌شدن و بهره برداری از این دو نیروگاه، رویای پنجاه ساله‌ی ترکیه برای دستیابی به انرژی هسته سرانجام محقق خواهد شد.
