وضعیت جدید منطقه خاورمیانه که با شکاف عمیق بین تمدن ها و درگیری های فزاینده همراه است روسیه را وادار کرده که حداکثر انعطاف را برای گسترش روابط دوستانه با برخی از بازیگران کلیدی منطقه به کار گیرد. طبیعت این روابط بر اساس خاطره تاریخی است که از رفتار روسیه در این منطقه به جا مانده؛ روسیه هرگز به عنوان یک قدرت استعمارگر عمل نکرده و حتی در دوران اتحاد جماهیر شوروی از جنبش های آزادیبخش ملی عربی در منطقه حمایت می کرد. هم چنین روسیه به بسیاری از کشور ها در منطقه کمک کرده که پایه های صنعتی شدن را بریزند و همواره از جنبش فلسطین نیز حمایت کرده است. اما در سال های اخیر به دلیل حمایت ابراز همدردی برخی از کشور های منطقه از جدائی طلبان چچن و نیز موضع روسیه در جریان درگیری های سوریه قدری روابط با بعضی از کشور های منطقه تیره شد که اینک روسیه در صدد بر آمده اختلافات را کاهش دهد. در این رابطه بازیگران منطقه ای نیز علائمی از خود بروز می دهند که نشان می دهد درک بهتری از مواضع روسیه پیدا کرده اند.
در همین رابطه مسکو تلاش دارد که به همکاری های خود را با کشور های منطقه تنوع بیشتری ببخشد. به این معنا که دیگر تنها از دیپلماسی بهره نگیرد بلکه همکاری های فنی و نظامی خود را، یعنی زمینه هائی که در آنها حرف برای گفتن دارد، با شرکای خود گسترش دهد. در این حوزه ها، به خصوص به علت جدیتر شدن تحریم های بین المللی علیه روسیه، ملاحظات اقتصادی و سیاسی در یکدیگر تنیده می شوند.