مردم غزه هیچ راه گریزی ندارند

شهر غزه/گذرگاه رفح٬ نوار غزه- تنها کاری که این روزها در غزه می‌توان کرد٬ شمارش تعداد کودکانی است که در حمله‌های اسرائیل کشته شده‌اند. چهار تن از این کودکان -اسماعیل بکر ۹ ساله٬ عاطف بکر ۱۰ ساله٬ زکریا بکر ۱۰ ساله و محمد بکر ۱۱ ساله- روز ۱۶ جولای (۲۵ تیر) در حال بازی در ساحل دریا کشته‌شدند. از روز ۸ جولای (۱۷ تیر)٬  زمان شروع حملات اسرائیل تا زمانی که این مقاله نوشته می‌شود ۲۷۳ نفر شهید شده‌اند که ۵۳ نفرشان کودک بودند.  بیش از ۱۷۰۰ نفر نیز تاکنون زخمی شده اند.

به محض شنیدن صدای انفجار بمب٬ خبرنگار المانیتور در ساحل حضور یافت. ما به محل بازی بچه‌ها نزدیک بودیم و آمبولاس‌هایی که اجساد آنها را منتقل می‌کردند را می‌دیدیم. اجسادی که چند دقیقه پیش از آن مانند عروسک‌های شکسته رو شن‌های ساحل پخش شده‌بودند.

بلافاصله بعد از این واقعه٬ خبرنگاران بین المللی جمع شدند تا از این صحنه‌ها عکس و فیلم بگیرند. آنها نزدیک صحنه بودند چرا که این ساحل در بین هتل‌هایی قرار دارد که خبرنگاران بین‌المللی در آن مستقر هستند و از آنجا کار می‌کنند.

محمد بکر ۱۷ ساله٬ شاهد عینی حادثه به المانیتور می‌گوید: "آنها اول ایستگاه پلیس دریایی را که این بچه‌ها در نزدیکی آن مشغول بازی بودند بمباران کردند. وقتی بچه‌ها شروع به دویدن کردند بمب دومی منفجر شد که باعث کشته شدن چهار نفر و زخمی شدن نفر پنجم شد."

به گفته مردم محلی٬ خانواده بکر خانواده بزرگی است که در نزدیکی این بندر زندگی می‌کنند. اکثر اعضای این خانواده ماهی گیرند و در کارگاه تولیدی تورهای ماهی گیری کار می‌کنند. بچه‌ها معمولا در این ساحل بازی می‌کنند. خرچنگ‌های کوچک جمع‌آوری می‌کنند یا فوتبال بازی می‌کنند.

همزمان با هدف قرار دادن مناطق غیرنظامی توسط ارتش اسرائیل٬ بمباران مرکز شهر غزه -منطقه‌ای که تراکم جمعیت زیادی دارد و تلفات غیر نظامی داشتن در آن اجتناب ناپذیر است- شدت می‌یابد. در سه روز گذشته پس از شکست طرح آتش بس پیشنهادی مصر بمباران مرکز شهر غزه شدیدتر نیز شده‌است.

هلیکوپترهای آپاچی ساخت آمریکا از روز ۱۷ جولای (۲۶ تیر) برای کمک کردن به هواپیماهای اف-۱۶ و پهپادهای شناسایی که نقشی تعیین کننده در حملات اخیر داشته‌اند٬ بر فراز آسمان‌ها به پرواز درآمدند. با اتکای به تجربه جنگ‌های قبلی هلیکوپترهای آپاچی برای هدف قرار دادن واحدهای آپارتمانی در داخل برج‌های بلند توانایی ویژه‌ای دارند در حلیکه اف-۱۶ کل ساختمان را تخریب می‌کند.

این دقیقا همان اتفاقی است که در هدف قرار دادن طبقه هشتم برج داوود روبروی خانه دو طبقه من در بیت عنان٬ توسط هلیکوپترهای آپاچی رخ داد. پس از اصابت موشک٬ من و پدرم به بالکن خانه‌مان رفتیم تا ببینیم چه اتفاقی افتاده‌است. هلیکوپتر موشک دیگری شلیک کرد. من فقط یک نور گذرا دیدم و پس از آن صدای انفجاری بلند شنیدم. تلاش کردم به داخل خانه برگردم ولی بسیار دشوار بود. امواج انفجار من را به زمین انداخت.

به یاد دارم از ترس و تاریکی پدرم را صدا زدم. ما سردرگم بودیم و به خاطر دود و خاکی که بلند شده بود نمی‌توانستیم خوب ببینیم. خوشبختانه فریادهای برادران و پسر عموهایم را شنیدیم و به سمت آنها رفتیم. آنها خانه‌هایشان را رها کرده بودند تا در خانه ما که در مرکز شهر قرار دارد پناه بگیرند. سپس ما ۱۳ نفر را در اتاقی که بیشترین فاصله را از آپارتمانی که به آن حمله شده بود داشت جمع کردیم. سعی کردیم یکدیگر را آرام کنیم. به خصوص مادرم را که پس از جنگ سال ۲۰۰۸-۲۰۰۹ عمل جراحی قلب انجام داده بود. یک تکه شیشه از لیوانی شکسته زانویم را زخمی کرده بود و گوش‌هایم تا مدت‌ها بعد از پایان بمباران درد می‌کرد.

به خانواده‌هایی فکر می‌کردم که آخرین دقایق عمرشان را زندگی می‌کردند و زیر آوار خانه‌های خودشان جان می‌دادند.

غالية غنام مادری ۵۷ ساله یکی از این افراد است. پس از نابود شدن خانه‌اش در رفح توسط هواپیماهای ارتش اشغالگر اسرائیل در روز ۱۱ جولای٬ بدن او زیر بار چندیدن تن آهن و سنگ مدفون شده بود.

خبرنگار المانیتور بلافاصله بعد از حمله اسرائیل٬ به دیدن خرابه‌های خانه غنام در رفح رفت. ساکنین محل حول ماشین‌هایی که باقیمانده آوار خانه این خانواده را خالی می‌کردند جمع شده بودند. صاحب خانه٬ عبد الرازق ۶۰ ساله زیر آوار کشته شده بود. او دایی جهاد غنام٬ یکی از رزمندگان گردان قدس است که در نزدیکی همین محل زندگی می‌کند. یکی از کودکانی که اطراف آوار خانه جمع شده می‌گوید: "هواپیما هدف اشتباه را گرفته‌است."

انبوه آوار مانع این شد که به طرف دیگر خیابان برویم و خانه دیگر خانوده غنام را ببینیم. یکی از بچه‌ها راهنمای ما می‌شود و ما را از کوچه‌ای رد کرد و به خانه‌هایی رساند که تا حدی تخریب شده‌ بود. به طبقه چهارم یک خانه رفتیم تا إياد غنام ۴۱ ساله را ببینیم.

او به المانتیور می‌گوید: "برادرم عضو گردان قدس است. شاخه نظامی جنبش جهاد اسلامی. اما او از زمان شروع حمله اسرائیل اینجا نیامده‌است. من بیشتر اعضای خانواده‌ام را از دست داده‌ام. برادران و خواهرانم. همینطور پسران و دخترانشان را. همه آنها به خاطر حملات اسرائیل در این جنگ و جنگ‌ها و اشغال‌های پیشین کشته شدند. اما ما آنها را شهدای راه خدا می‌دانیم. امروز نیز دایی‌ام عبد الرازق  و خانواده‌اش شهید شدند."

به گفته اعضای باقیمانده این خانواده کفاح٬ خواهر ۳۳ ساله ایاد و جهاد -که کر و لال هم بود- روز ۱۱ جولای زیر آوار جان سپرد. عبدالرزاق و همرسش غالیه به همراه دختر ۳۱ ساله‌شان وسام و پسر ۲۸ ساله‌شان محمود زیر آوار کشته شدند. همسایه‌ها توانستند پسر دیگر این خانواده حسام ۱۷ ساله را نجات دهند. او هم اکنون در بیمارستان اروپایی غزه در جنوب شهر تحت درمان است.

صباح٬ زن ۳۴ ساله ایاد بسیار حزن‌انگیزی اشک می‌ریزد و می‌گوید: "از سال ۲۰۰۰ آواره شده‌ایم و اعضای خانواده‌مان را از دست می‌دهیم. نمی‌دانیم کی این وضع آرام خواهد شد. آنها خانه عمویم را زندند و می‌خواستند خانه ما را هم بزنند. این رسم همیشگی‌شان در جنگ‌هاست."

گیدئون لوی٬ نویسنده اسرائیلی در مطلبی که در روزنامه هاآرتز منتشر کرد٬ از آنچه را که او جنگ علیه غیرنظامیان بی گناه می‌نامد انتقاد می‌کند:

"این جنگ فیل در برابر مگس است. ژنرال های بازنشته‌ای که هنوز حرفشان شنیدار دارد رویکرد وحشیانه‌ای در قبال این موضوع دارند. از جمله سرلشگر اورن شاکور که می‌گوید اگر خانوادهایشان را بکشیم از ما خواهند ترسید."

این فقط جنایت جنگی نیست بلکه تکرار جنایاتی است که به نظر می‌رسد کسی نمی‌خواهد متوقفش کند. کشتن کودکان٬ تخریب ساختمان‌های مسکونی هر حالیکه ساکنان آن داخل هستند. همه اینها را می‌توان جزء موارد نقض آشکار کنوانسیون ۱۹۴۹ ژنو -مربوط به  جرایم جنگی- طبقه بندی کرد.