او از مادر و پدرش سوال می کند و میگوید که میخواهد به مدرسه برود. او هنوزدرک نکرده است٬ که پدر و مادرش از بین رفته اند٬ دردی که ناگزیر منجر به زخم درمان ناپذیری در او میشود.“ این جملات توصیفاتی است که پدربزرگ از شرایط نوه اش که در بیمارستان بستری است میدهد٬ نوه او ناگهانی خانواده اش را به جز خواهر کوچکتر اش٬ دریکی از انفجارهایی که در اکتبر ۲۰۱۳ بغداد را لرزاند٬ از دست داده است.
پس از حدود بیش از ۱۰ سال تروریسم مداوم در عراق٬ تقریبا غیر ممکن است که تعداد کودکانی را با داستانی مشابه این مورد شمرد. جستجویی در یوتیوب صدها ویدیو از کودکانی را نشان میدهد٬ که عزیزانشان را از دست داده اند٬ از درد فریاد میکشند و به تلخی گریه میکنند٬ چرا که بدبختی و فلاکتی که در ان زندگی میکنند٬ در کشوری ست که در ان دوران کودکی تخریب شده است.
