با تقویت گفتمان اعتدال در دوران روحانی، "عمل گرایی" در سیاست منطقه ای ایران تقویت می شود. این تحول برداشت "تهدید متقابل" بین ایران و عربستان را که بیشتر ناشی از سیاست های دو کشور در واکنش به تحولات منطقه ای است کم رنگ کرده و متعاقباً منجر به تقویت روابط دو کشور می شود.
برخی از تحلیلگران مسائل منطقه ای معتقدند که تقویت روابط ایران و عربستان به دلیل وجود شکاف های قومی شیعه-سنی و همچنین تضادهای ژئواستراتژیک برای مهار نقش منطقه ای یکدیگر کار آسانی نیست. اما واقعیت این است که ایران و عربستان در روابط دوجانبه با هم تضاد قومی یا ژئواستراتژیک چندانی ندارند. بلکه نزاع آنها در این حوزه ها بیشتر در واکنش به تحولات منطقه ای است. یعنی هر موقع منطقه در بحران بوده مثل بحران عراق از سال 2003 و اخیرا بحران سوریه و تحولات مصر، تنش بین دو کشور بیشتر شده و برعکس هر موقع منطقه در آرامش نسبی بسر برده، مثل اواخر دهه 1990، روابط دو کشور تقویت شده است.
