این سئوال که کدام کاندیدای ریاست جمهوری ایالات متحده، «بهترین گزینه برای اسرائیل» است، به سبب وجود متغیرهای مختلف، می‌تواند پاسخ‌های گوناگون و فراوانی داشته باشد: اول، بستگی دارد که از منظر چه کسانی ببینید – یهودیان اسرائیل یا یهودیان آمریکا؟- دوم، کدام گروه از یهودیان اسرائیلی یا کدام گروه از یهودیان آمریکایی؟ سوم، بستگی به این دارد که منظور از نامزد مطلوب، کاندیدای در حال رقابت است یا روزی که آن نامزد، برنده شود و به کاخ سفید پا بگذارد؟ نظرسنجی‌ها نشان می‌دهند که نامزد مطلوب اعضای جامعه یهود خارج از اسرائیل، لزوماً همان محبوبیت را در میان یهودیان اسرائیلی ندارد. برای مثال، باراک اوباما، رئیس جمهوری کنونی آمریکا، از حمایت دو سوم رأی‌دهندگان یهودی در هر دو کمپین انتخاباتی خود بهره‌مند بود. اما از سوی دیگر، در نظر اسرائیلی‌ها، مرد سیاه‌پوستی که نام میانی‌اش حسین نیز باشد، فقط می‌توانسته در قالب یک تور سیاحتی از کاخ سفید بازدید کند.
این فاصله، نتیجهٔ نوع نگاهِ دو جامعهٔ فوق‌الذکر است. یهودیان آمریکا (یا آمریکایی‌های یهودی، هر کدام که شما راحتید آن‌ها را بنامید) همانند سایر اقلیت‌ها، به‌طور سنتی متمایل به نامزدهای دموکرات هستند که از ارزش‌های آزادی‌خواهانه و کثرت‌گرایانه دفاع می‌کنند. برای رأی‌دهندگان یهودی، دیدگاه کاندیدا نسبت به اسرائیل بعد از عوامل دیگری قرار می‌گیرد که طبقه متوسط رو به بالا در آمریکا به آن نگاه می‌کنند: اقتصاد، رفاه اجتماعی، تحصیلات، سقط جنین، تعلیمات مذهبی در مدارس و امثال آن. از سوی دیگر، زمانی که اسرائیلی‌ها می‌پرسند آیا یک کاندیدا «برای یهودی‌ها خوب» است یا خیر، منظور آن‌ها یهودیان اسرائیل است. محبوبیت حزبی که اوباما به آن وابسته است، در میان اسرائیلی‌ها کم یا زیاد نشده. برای بیشتر اسرائیلی‌ها -که اغلب آن‌ها از دولت دست‌راستیِ حامی شهرک‌سازی حمایت می‌کنند- «یک رئیس جمهوری خوب» آن است که رژیم کنونی اسرائیل را به چالش نکشد. آن سوی دیگرِ این طیف سیاسی، یعنی چپ‌ها، به دنبال کسی هستند که بتواند اسرائیل را به توقف شهرک‌سازی و خروج از اراضی اشغالی وادار کند.
