ایالات متحده و شرکای اروپایی‌اش به یقین از انتقال آرام قدرت در عربستان سعودی پس از مرگ ملک عبدالله در ۲۲ ژانویه، نفسی به راحتی کشیده‌اند. در عرض چند ساعت، کاخ سلطنتی اعلام کرد که ولیعهد، یعنی شاهزاده سلمان بن عبدالعزیز پادشاه جدید است. این توافق سریع، تمامی ناظرانی را که به پیش‌بینی جنگ قدرت در میان آل سعود پرداخته بودند، به سکوت واداشت و سیگنال‌های اطمینان بخشی ارسال کرد که کسب و کار مانند همیشه در مهم‌ترین پادشاهیِ تامین‌کننده‌ی منافع استراتژیک آمریکا و شرکایش جاری است. با این حال، ایالات متحده نباید به دلیل چالش‌های متعددی که روابط رو به زوالش با آل سعود را در این سال‌ها زیر سایه می‌برد، احساس آرامش کند.
نخستین چالش، نزدیکی فزاینده آمریکا به دشمنان و رقبای عربستان سعودی، به ویژه ایران است. علیرغم اطمینان‌بخشی مجدد نسبت به این‌که ایالات متحده همچنان پابرجاترین حامی امنیت و منافع سعودی باقی خواهد ماند، روابط رو به گسترش آمریکا با ایران همواره توسط پادشاهان قبلی و کنونی عربستان، نشانه‌ی بی‌اعتنایی به این کشور تلقی شده است. ملک عبدالله پادشاه پیشین و ملک سلمان شاه کنونی عربستان هیچکدام تمایلی به پذیرش نزدیکیِ سطحیِ ایالات متحده به ایران نشان نداده‌اند. دلیل آن را به سادگی می‌توان خو گرفتن سعودی‌ها به تیتر «نزدیک‌ترین و تنها شریک آمریکا در منطقه» پس از انقلاب ۱۹۷۹ ایران و پس از آن، بهار عربی دانست.
