دور جدید مذاکرات هسته ای روز ۲۰ فوریه پایان یافت. حاصل مذاکرات، توافق بین ایران و قدرت های جهانی بر روی چارچوبی بود که طبق آن نحوه اقدام و برنامه زمانبندی مذاکرات، برای رسیدن به یک توافق جامع و نهائی ظرف چهار ماه آینده پیش بینی گردیده است. کاترین اشتون، رئیس روابط خارجی اتحادیه اروپا در این رابطه گفت: "ما سه روز بسیار پر ثمری را پشت سر گذاشتیم. (در خلال مذاکرات) توانستیم موضوعاتی را که باید برای رسیدن به یک توافق جامع و نهائی روی آن ها بحث شود شناسائی کنیم".
یکی از چالش هائی که مذاکرات با آن روبرو خواهد گردید تعیین میزان واقعی انرژی هسته ای مورد نیاز ایران است. دلیل این امر آن است که طبق قرارداد موقت ژنو راه حل نهائی باید شامل "یک برنامه غنی سازی باشد که توسط طرفین تعریف می گردد، برنامه ای که شاخصه های آن با موافقت طرفین و منطبق با نیازهای عملی، با محدودیت های مورد توافق در خصوص دامنه و سطح فعالیتهای غنی سازی، ظرفیت غنی سازی، محل هایی که در آن غنی سازی انجام می شود و ذخایر اورانیوم غنی شده برای دوره زمانی که مورد توافق قرار می گیرد، تعیین می گردد" (تاکید از ماست).
