در دامنهٔ یک کوه کمارتفاع، باد خنکی از جانب دشت نینوا میوزد و در برجک کلیساهای آشوریان، آسوریان و کدانیان در شهر کوچک القوش میپیچد. صلح و آرامشی که در میان خانههای سنگی و بتنی القوش مشاهده میشود، در تناقض با پایگاههای ایست و بازرسی است که دقیقاً در ورودی شهر قرار دارد و به دست پیشمرگههای دولت اقلیم کردستان با چهرههایی جدی، اداره میشود. تنها ۲۵ مایل دورتر به طرف جنوب، جنگی میان نیروهای امنیتی و شبهنظامیان عراقی در برابر نیروهای گروه حکومت اسلامی [داعش] در جریان است تا شهر موصل، دومین شهر بزرگ عراق را از آنها پس بگیرند.
در این رابطه، پطروس یونس، کشیش و کنشگر جامعهٔ مسیحی، پس از جواب دادن به تلفن و مکالمهای به زبان آسوری در دفتر کار خانگیاش، با لبخندی بر لب، به المانیتور گفت: «صادقانه بگویم، عراق پر از مسیحیان بود. بعد از سال ۲۰۰۳، این فکر کمکم به ذهن ما مسیحیان آمد که جایی در منطقه نداریم.» اشارهٔ او به موج خشونتهای مذهبی بود که سراسر عراق را پس از حملهٔ سال ۲۰۰۳ آمریکا فرا گرفت و بهویژه اقلیتهای مذهبی را آسیبپذیرتر کرد.