ALİYE, Suriye — Suriye'de Türk sınırına yakın küçük bir Kürt köyü olan Aliye’nin girişinde kerpiç evlerin arasında heybetli bir villa göze çarpıyor. Yerel bir çiftçi olan Beşar Derbes, bir köpek sürüsünü işaret ederek “Bu evi Slugilerim sayesinde diktim” diyor. Görerek iz süren, ince yapılı bir tazı cinsi olan bu köpekler "Saluki" veya “Gazal Tazısı” olarak biliniyor.
Suriye'de 2011’de patlak veren iç savaştan önce Derbes ve başka köy sakinleri Saluki yetiştirip satarak küçük ama kazançlı bir iş yürütüyorlardı. Köpeklerin tanesi, yerel standartlara göre bir servet sayılan 2 bin dolara kadar alıcı buluyormuş. Derbesiye kasabasının 22 kilometre batısında bulunan Aliye, taleple birlikte köpek nüfusu arttıkça “Saluki Köyü” olarak anılmaya başlamış.
Başlıca alıcılar, Körfez ülkelerinden zengin Araplarmış. Geçmişte hayatta kalmak için, günümüzde ise spor olarak çölde tilki, ceylan ve tavşan avlamak için kullanılan Salukilere Körfez bölgesi asırlardır aşina. Müşteriler, köpekleri almak için Irak'ı boydan boya karayoluyla geçiyor yahut da Kamışlı veya Halep’e uçakla geliyorlarmış. “Müşterilerimin arasında Kuveyt'ten emirler, Suudi Arabistan'dan prensler vardı” diye övünen Derbes, kanıt göstermek için toprağa bulanmış elleriyle cep telefonunu karıştırıyor. Beyaz entari giymiş sakallı bir Arap'ın resmini gösteriyor ve heyecanla “Bakın, bu Prens Abdullah" diyor.
Derbes ilk Saluki tazısını av amaçlı edinmiş. Suriye çölünde av gezisine gelen Suudi bir şeyh köpeği görmüş. Derbes, “Köpeği satın almak istedi ama bizim kültürümüzde böyle bir şey söz konusu olamaz. Bir ziyaretçi bir şeyi beğenirse onu ziyaretçiye verirsiniz" diye anlatıyor. Bu olay önce dostluğa, köpeklerin meziyetleri duyuldukça da büyüyen bir ticarete dönüşmüş.
