واکنش‌ها به تصمیم دونالد ترامپ، رئیس جمهوری آمریکا، برای خروج از برنامه جامع اقدام مشترک (برجام) در نقاط مختلف دنیا یکسان نبوده است، درست مثل شورای همکاری خلیج. در حالی که امارات متحده عربی، بحرین و عربستان سعودی از این حرکت ایالات متحده حمایت کرده‌اند، دیگر کشورهای منطقه از گرفتن موضع محکم در این ارتباط طفره رفته‌اند. به عنوان مثال، کویت تکرار کننده حرف سعودی‌ها نبود و فقط اعلام کرد که خروج ایالات متحده از توافق هسته‌ای را درک می‌کند. موضع کویت نسبت به برجام از این منظر دارای اهمیت است که این کشور، از یک سو با عربستان سعودی رابطه‌ای بسیار نزدیک دارد و از سوی دیگر، متحد ایالات متحده است.
کویت از زمان به‌دست آوردن استقلال از بریتانیا در ۱۳۴۰،به دنبال تضمین بقای خویش بوده است. به عنوان مثال، کویت روی حمایت بین‌المللی برای محافظت از دست همسایگان حساب ویژه‌ای باز کرده است، همان روندی که بعد از اشغال این کشور از سوی عراق اهمیت بسیاری پیدا کرد و حیاتی هم شد. از سوی دیگر، کویت با ایجاد تعادل در ارتباطش با کشورهای همسایه از خودش محافظت می‌کند ــ البته با این استثنا که در جنگ هشت ساله میان ایران و عراق، کویتی‌ها طرف عراق را گرفتند. کویت بعدها از میانجی‌گری به عنوان یک حربه در سیاست خارجی خود استفاده کرد. البته این ابزار جدیدی نیست، اما در سال‌های اخیر به‌وسیله کویت بیشتر از پیش به کار گرفته شده، به ویژه برای پایان دادن به جنگ جاری در یمن. ایجاد اختلاف شدید میان عربستان، بحرین و امارات از یک سو و قطر از سوی دیگر، جایگاه کویت به عنوان میدان‌دار برای میانجی‌گری را ارتقاء بخشیده است. کویت از این رفتار بهره می‌برد، چرا که اهمیت این کشور را چه در ابعاد منطقه‌ای و چه در پهنه بین‌المللی و جهانی به نمایش می‌گذارد. در نتیجه، ایجاد تعادل میان رابطه این کشور با عربستان و نیز با جمهوری اسلامی ــ دو رقیب منطقه‌ای ــ برای جلب اعتماد برای فرآیند میانجی‌گری، اهمیت دارد. از همین روی، واکنش این کشور به خروج ایالات متحده از برجام هم باید در چارچوب همین استراتژی بندبازانه برای حفظ تعادل، دنبال شود.
