در چهارمین روز از اعتراضهای خیابانی در ایران، در حالی که پرسشهای کلیدی کماکان بیپاسخ ماندهاند، روند حوادث میتواند سررشتههای مهمی را به ما بدهد که چه پیش خواهد آمد.
تظاهرات که ابتدا از شهر مشهد آغاز شدند، اکنون به اغلب شهرهای ایران رسیدهاند. با این حال، شهرهای بزرگی مانند تبریز و تهران تظاهرات بزرگی را در ابعاد آنچه پس از انتخابات بحثبرانگیز ۱۳۸۸ روی داد، شاهد نبودهاند. بنابراین، از نظر جغرافیایی، آنچه روی میدهد، تظاهرات استانی و غیر متمرکز است. مضاف بر این، تعداد واقعی تظاهرکنندگان محدود به نظر میرسد؛ معالوصف آثار آن نباید دستکم گرفته شود. برای مثال، خشونتهایی مانند به آتش کشیدن یک خودرو پلیس در شهر کاشان گزارش شده و با این وجود، گفته شده است که تعداد تظاهرکنندگان در آن هنگام یعنی روز ۳۰ دسامبر، نهایتاً چند صد نفر بوده است. به رغم آنکه گروههای کوچک تظاهرکننده ممکن است از نظر تعداد بزرگ نباشند، لیکن ثابت کردهاند که مقابله با آنان میتواند دشواریهایی را برای مقامهای مربوطه به دنبال داشته باشد.