رسانههای روسیه، دیدار حسن روحانی از مسکو را که در روزهای ۲۷ و ۲۸ مارس انجام شد، تحت عنوان یک رویداد مهم به تصویر کشیدند. ولادیمیر پوتین، رئیس جمهوری روسیه و همتای ایرانیاش دربارهٔ مسائل مختلفی، از منازعات بینالمللی گرفته تا فرهنگ، سخن گفتند. آنها ۱۶ توافق همکاری امضا کردند و افزایش چشمگیر روابط تجاری فیمابین را نشانی از توفیق روابط دوجانبه دانستند. تحلیلگران خوشبینی قابل ملاحظهای نسبت به نتایج دیدار دو رئیس جمهوری نشان دادند و آن را آیندهای روشن در آیندهٔ اتحاد مسکو و تهران، یا دستکم یک تلاش معتبر در این راه، به شمار آوردند. دلیل واقعی ملاقات میان دو رهبر، که میتوانستند مسائل را بدون ملاقات در سطح عالی حل کنند، از نظر پنهان مانده است. یک دلیل، تمایل روحانی برای این بود که پیش از انتخابات یک سفر سطح بالا و چشمگیر داشته باشد.
هر گونه اظهارات دربارهٔ دخالت احتمالی روسیه در انتخابات ریاست جمهوری ۲۹ اردیبهشت با هدف برجا نشاندن یک نامزد محافظهکار و مطلوبتر [برای مسکو]، تئوری توطئه به نظر میرسد. معالوصف، آنچه باید در نظر گرفت این است که چگونه دیدار روحانی از مسکو به اهداف انتخاباتی او کمک میکند. در واقع، نام او به عنوان کسی مطرح است که تصمیم برای سرمایهگذاری بر بهبود روابط ایران با غرب را اتخاذ کرده است. از آنجا که امید برای ادامهٔ آن راه، با انتخاب دونالد ترامپ به ریاست جمهوری آمریکا کمرنگ شد و با فرمان اجرایی ترامپ برای منع سفر شهروندان چند کشور از جمله ایران، ادامه یافت، روحانی احساس کرد که باید برای افکار عمومی، موفقیت در عرصهٔ دیگری از سیاست خارجی خود را به نمایش بگذارد. امروز در ایران، مسائل داخلی تحتالشعاع پیروزی ترامپ و عواقب آن بر ایران و همچنین تهدیدهای داعش قرار گرفته است.