دریای خزر (کاسپین یا مازندران هم نامیده میشود) که از جنوب به ایران و از شمال و غرب به روسیه میرسد، علاوه بر داشتن ذخیرههای عظیم نفت و گاز، بزرگترین و اصلیترین زیستگاه ماهیان خاویاری در جهان نیز به شمار میرود؛ زیستگاهی که البته سالهاست دیگر محیطی مناسب برای این گونهی قدیمی ماهیان نیست که از عصر دایناسورها در آبهای بسته این دریاچه شنا کردهاند، به فسیلهای زنده مشهورند و گوشت و خاویارشان از جمله گرانترین و با ارزشترین غذاهای دریایی جهان است، اما زمان زیادی است که در خطر انقراض قرار دارند.
کارشناسان و فعالان محیط زیست در ایران سالهاست که میگویند با توجه به رژیم حقوقی نامشخص دریای خزر، آلودگیهای زیستمحیطی و صید غیرقانونی و نامناسب این گونه از ماهیان، انقراض نسل این فسیلهای زنده در آیندهای نزدیک اتفاق خواهد افتاد.