آمریکایی‌ها واقعاً سیاستمداران‌شان را دوست ندارند؛ فقط مسئله این‌جاست که میزان دوست‌نداشتن رأی‌دهندگان برای تعویض سیاستمداران، کافی نیست. حتی این هفته که میزان عدم محبوبیت هیلاری کلینتون به پای دونالد ترامپ رسید، تنها تسلای این نامزد دموکرات که تجسم تمام‌معنای یک سیاستمدار «داخل تشکیلات» است، می‌تواند این باشد که به‌مانند سایر همقطارانش از خشم مردم [نسبت به رقیب] سود ببرد. با توجه به نتایج [نظرسنجی‌ها]، احتمالاً کلینتون ترجیح می‌دهد که کارزار انتخاباتی‌اش را به همین صورت محتاطانه و کسالت‌آور ادامه دهد و اجازه دهد تا رقیبش مدام بین دو نقش، -یکی رئیس‌جمهور مآبانه و دیگری شعاردهنده و هیجان‌آور- پیچ و تاب بخورد.
نظرسنجی معدل ریل-کلیر-پالیتیکس تغییر چندانی را نسبت به هفتهٔ گذشته نشان نمی‌دهد. کلینتون با ۴۶.۸ درصد از ترامپ با ۴۱.۹ درصد جلوتر است. اما یک چیز به‌صورت قابل توجهی در سه هفتهٔ اخیر تغییر کرده است و آن، افزایش میزان عدم محبوبیت کلینتون است. طبق نظرسنجی مشترک واشینگتن‌پست و ای‌بی‌سی، میزان نامحبوب‌بودن این نامزد به ۵۹ درصد رسیده و دوشادوش ترامپ با ۶۰ درصد عدم محبوبیت، قرار گرفته است.
