اگر کسی برنامه‌های خواندن آوازهای محلی در بعد از ظهرهای کلوپ گنکی در تل آویو را ندیده باشد٬ شادی واقعی را تاکنون ندیده‌است. کلوپ پر از آدمهای شادی است که آواز می‌خوانند. بعضی از آنها روی میزها می‌رقصند. اینات سروف روی صحنه در حال اجراست. خواننده‌ای که در سالهای اخیر در جمع‌خوانی‌های عبری شبانه٬ خواننده‌ای پیشتاز محسوب می‌شود. صحنه پر از مخاطبینی است که در آروزی این هستند که برای لحظه‌ای میکروفون را به دست بگیرند. حتی یائیر لپید٬ وزیر امور دارایی پیشین نیز که پیش از ورود به دنیای سیاست از مشتریان همیشگی کلوپ گنکی بوده٬ هر از گاهی همراه با سروف می‌خواند.
سنت آوازخوانی دسته جمعی شبانه طی دوره علیا اول(اولین موج مهاجرت صهیونیستی به فلسطین تحت حاکمیت عثمان در فاصله‌ی سالهای ۱۸۸۲-۱۹۰۳) در آخرین سالهای قرن نوزدهم شروع شد. در پایان یک روز کاری مهاجران جمع می‌شدند و آواز می‌خوانند. مرکز آوازخوانی محلی٬ شهر ریشون لتسیون بود که مراسم شبانه آواز خوانی در آن در چند محل مختلف برگزار می‌شد. آوازخوانی دسته جمعی در شبها بهترین تفریح مهاجران و کارگران شد. آواز خوانی دور آتش٬ همین نقش را برای گروه‌ها و رزمندگان پالماخ -نیروهای خبره هاگانا (ارتش یشوب- گروهی یهودی در اسرائیل قبل از تشکیل دولت که پایه نیروی دفاعی اسرائیل شد) بازی می‌کرد. با وجود آنکه ۱۴۰ سال از تولد آوازخوانی گروهی گذشته است و با وجود اینکه بسیاری از سنت‌ها و شخصیت‌های یشوب و جامعه اسرائیلی از بین رفته است و یا همراه با آمدن مدرنیته و تغییرات بین‌المللی با نفرت کنار گذاشته شده‌اند٬ جوش و خروش آوازخوانی‌های دسته جمعی کاهش نیافته و حتی بیشتر هم شده است به خصوص بین جوانان.
