همانگونه که اکثر ناظران تحولات ترکیه به آسانی میتوانند تصدیق کنند، طی دو سال گذشته خصومت با غرب به طور فزایندهای به یکی از شاخصههای شعارها و مواضع رئیسجمهور رجب طیب اردوغان، حزب حاکم عدالت و توسعه (AKP) و رسانههای طرفدار دولت تبدیل بدل شده است. به خصوص، از تظاهرات پارک گزی در ماه ژوئن سال ٢٠١٣ به این طرف، اردوغان و همراهان او بر تکرار تئوری "توطئه" غرب و "اراده ملی" که شجاعانه مقابل آن ایستاده است متمرکز شدهاند.
با این حال، برای کسانی که با تاریخ فعالیت ١٤ ساله AKP آشنا باشند، مواضع اخیر این حزب ممکن است شگفت آور به نظر برسد. زمانی که حزب عدالت و توسعه در سال ٢٠٠١ ایجاد شد، خصومت با غرب چیزی نبود که حزب خود را با آن معرفی کند. در مقابل، بنیانگذاران حزب ادعا میکردند که آنها از سنت "نگاه ملی" میآیند و اسلامگراهای ضد غربی را طرد کردهاند. به همین ترتیب، در نخستین سالی که حزب عدالت و توسعه به قدرت رسید، سال ٢٠٠٢، غربی شدن (برای مثال، پیوستن به اتحادیه اروپا) نخستین هدف حزب بود. در آن زمان، اروپا نه منبع توطئههای خائنانهای که باید خنثی میشد که الهام دهنده معیارهای دمکراتیکی بود که ترکیه مایل به پیوستن به آن بود.