یک ضرب المثل قدیمی عربی میگوید: قاهره می نویسد٬ بیروت منتشر می کند و بغداد میخواند. این سه پایتخت٬ همراه با دمشق٬ برای مدتی طولانی مراکز فرهنگ وآموزش در جهان عرب بوده اند. اعراب از سراسر منطقه به این شهرها برای تحصیلات و کار سرازیر می شدند. مجسمه هایی مانند” بنای یادبود آزادی “۱۹۵۸ در بغداد اثر هنرمند بزرگ عراقی٬ جواد سلیم و پرده برداری از اثر’رنسانس مصر‘ در سال ۱۹۲۸ در شهر گیزا توسط هنرمند پیشرو محمود مختار٬ تجسم بلند پروازی های این شهرهای عربی هستند.
با اینکه ٬ طی چند سال گذشته٬ پایتخت های سنتی عربی بیشتر درگیر جنگهای داخلی و مدنی شدند٬ سری جدیدی از شهرها در حوزه خلیج فارس شروع به ظهور کردند و بعنوان مراکز جدید جهان عرب خود را مستقر ساختند. ابوظبی٬ خواهرش دبی ٬ شارجه وپایتخت قطر٬ دوحه٬ بعنوان مراکز اصلی معاصر فرهنگی٬ تجاری٬ طراحی٬ معماری٬ هنر و دانشگاه توسعه یافته اند و صدها هزار نفر از مهاجران عرب ٬ شامل دانشگاهیان٬ تجار٬ روزنامه نگاران٬ ورزشکاران٬ کار آفرینان و متخصصان پزشکی را جذب جهان عرب میکنند.