شش سال پس از آغاز بحران در سوریه، ایران پیامدهای این واقعه را -که در حال شکلدادن خاورمیانهای جدید است- به چشم میبیند. پس از دههها، ایران برای نخستین بار به طور آشکار در یک کشور خارجی مداخله کرده است و برخی تئوریسینها در ایران، آنرا جنگی برای بقا دانستهاند. مقامهای ایرانی میگویند که مداخله در سوریه باعث شده تا از جنگی مشابه، درون مرزهای ایران، جلوگیری شود. معالوصف، این جنگ بیرحمانه، از نظر مادی پر هزینه و خسارتبار بوده است و ضررهای آن برای وجههٔ ایران در جهان اسلام، حتی بیشتر نیز برآورد میشود. این رویداد، گزینههای ایران را محدود و ائتلافهایش را -علیرغم زمینههای مشترک ایران با شرکایش- بسیار شکننده و لرزان کرد.
یک منبع نظامی ایرانی که به شرط محرمانهماندن نامش با المانیتور سخن میگفت، اظهار کرد: «ایران از این سالها درسهای بسیاری آموخته است.» این منبع گفت که جنگ در سوریه یک نبرد سنتی نبوده که بتوان به راحتی همه چیز را پیشبینی کرد: «دستورات روز به روز تغییر میکردند. زمانی که ایران تصمیم گرفت تا با اعزام مستشاران در جنگ دخالت کند، بشار اسد در آستانهٔ سقوط قرار داشت. بیش از ۷۰ درصد کشور در کنترل گروههای تروریستی بود که از حمایت گستردهٔ منطقهای، بینالمللی و مردمی بهره میبردند. امروز، اسد دست بالا را دارد و جهان به خوبی میداند که او تنها گزینه برای کسانی است که میخواهند تروریسم را شکست دهند. با این حال، هنوز در مرحلهٔ نهایی نیستیم.»