بازداشت باقر نمازی ۸۰ ساله، شهروند ایرانی-آمریکایی و یکی از مقامهای ارشد پیشین سازمان ملل که روز ۲۲ فوریه صورت گرفت، هرگونه منطق را به چالش میکشد. باقر، پدر سیامک نمازی است که او نیز در اکتبر گذشته، پس از یک دوره بازجویی فشرده، به دست نیروهای اطلاعات سپاه پاسداران در تهران، بازداشت شد. چهار ماه از بازداشت سیامک گذشته است و هنوز اطلاعات دقیقی درباره دلیل بازداشت و اتهامهای او در دست نیست. دستگیری او و متعاقب آن، بازداشت پدرش، بر خلاف ابتداییترین اصول حقوق بشر، ارزشهای اسلامی و در تناقض با مسیری است که جمهوری اسلامی برای دوری از سیاست تنشآفرین گذشتهاش پیش گرفته است. سیاست آشتیجویانهٔ کنونی، باعث رسیدن به توافق تاریخی اتمی در ماه جولای و به اجرا در آمدن برنامه جامع اقدام مشترک در ماه ژانویه شده است. این قرار داد که به عنوان یک راه حل برد-برد از آن یاد میشود، نقطه پایانی بر بیش از یک دهه تنش بر سر برنامه اتمی ایران گذاشت.
با این حال، برخی نیروهای نزدیک به گروههای تندرو در ایران، توافق اتمی و بازگشت آرامش به روابط خارجی ایران را بر خلاف منافع و باورهای خود میبینند. این، تنها منطقی است که میتواند تصمیم بازداشت سیامک و باقر را که هیچ کاری غیر از تلاش برای بهبود روابط ایران با جهان انجام ندادهاند، توجیه کند. در مورد سیامک، سابقهٔ شفاف او به خوبی توسط رسانههای آنلاین پوشش داده شده و باقر -مقام ارشد پیشین یونیسف و نماینده جامعه مدنی- نیز بابت کارهایش در زمینه فقرزدایی، تحصیل کودکان، حمایت از آنان در زمانهای جنگ و ایفای نقش در توسعه اجتماعی کشورهایی نظیر سومالی، کنیا، مصر و تایلند، ستوده شده است.