شهیندخت مولاوردی، شاید جوان ترین عضو کابینه حسن روحانی، رییس جمهوری ایران است. طی بیست سال فعالیت خود در حوزه حقوق زنان به هوشمندی برای احقاق گام به گام حقوق زنان معروف شد. نه چهره ای سکولار در پیگیری حقوق زنان به خود می گیرد و نه زیر بار فشار و انتقادهای افراطیون مذهبی کوتاه می آید. پیش از حضورش در پنجاه و نهمین نشست کمیسیون مقام زن (پکن +20) که نهم تا بیستم مارس جاری در مقر اصلی سازمان ملل متحد در نیویورک برگزار شد، منتقدانش که اغلب مسئولان حوزه زنان در دوران ریاست جمهوری محمود احمدی نژاد بودند در رسانه های خود ظاهر شدند و هشدار دادند که او "نگاهش در حوزه زنان و خانواده منطبق با نگاه‌های اسلامی نیست." برای این طیف محافظه کاران، مولاوردی یادآور چهره ای است که سازمان ها و فعالان سکولار و مذهبی هردو از انتصابش به معاونت رییس جمهوری در امور زنان استقبال کردند. هرچند برخی از این سازمان ها و فعالان همچنان نگران هستند که مبادا حضورش در دولت او را به برخی مسامحه کاری بکشاند. نگرانی ای که او در این گفتگو به عنوان یک "فرصت" برای ارتباط مستقیم با تمامی وزرا و مسولان در پیگیری امور زنان یاد می کند.
مولاوردی عضو هیئت موسس انجمن حمایت از حقوق زنان، عضو مجمع زنان اصلاح طلب، و نایب رئیس کمیته امور زنان خانه احزاب ایران بوده است. او که دانش آموخته حقوق قضای اسلامی و نیز حقوق بین الملل است، تز کارشناسی ارشدش را بر «بررسی اقدامات بین‌المللی مقابله با خشونت علیه زنان» تمرکز داد و کتاب های "موازین بین‌المللی حقوق زنان"، "مقابله با خشونت علیه زنان در کشورهای اسلامی"، "کالبدشکافی خشونت علیه زنان"، " بیم‌ها و امیدها: درآمدی بر جایگاه حقوق زن در قوانین جمهوری اسلامی ایران" را نوشت. یک روز پیش از بازگشتش به ایران با او در نیویورک به گفتگو نشستم:
