ماه گذشته، هنگامی که ایران و روسیه اعلام کردند که قراردادی برای ساخت رآکتورهای اتمی بیشتری در ایران با شرکت انرژی هسته‌ای روسیه (روس اتم) امضاء شده است، برخی ناظران آن‌را یک نشانه بد برای مذاکراتی که در وین جریان داشت، دانستند. فارغ از تمامی حواشی، اگر ایران خود را برای امضای یک توافق‌نامه هسته‌ای با شش قدرت جهانی آماده می‌کرد، چرا پیش از آن‌که حتی بر سر مفاد کلی این معاهده توافقی صورت بگیرد، روسیه را برای ساخت نیروگاه‌های هسته‌ای بیشتر به خدمت گرفت؟
اما ایالات متحده، مقامات غربی و کارشناسان امر می‌گویند که معاهده آتی انرژی میان ایران و روسیه می‌تواند به حل یکی از جدی‌ترین معضلات در مذاکرات هسته‌ای (یعنی اندازه ظرفیت غنی‌سازی ایران در توافق نهایی) کمک کند. آن‌ها اخیراً در ستودن نقش روسیه در مذاکرات حساس اتمی سنگ تمام گذاشته و آن را بسیار سازنده، حرفه‌ای و خلاقانه خوانده‌اند.
