از سال 2003 موضوع غنی سازی اورانیوم در قلب منازعۀ هسته ای بین ایران و قدرت های جهانی، به خصوص آمریکا، قرار داشته است. ایران همواره استدلال کرده است که در چارچوب قوانین اِن پی تی، غنی سازی حق مسلم آن بوده و توقف برنامه مذکور "خط قرمزی" است که نمی توان از آن عبور کرد. آمریکا با این موضع ایران مخالفت ورزیده است.
در روز 24 نوامبر، پس از چها روز مذاکرات نفس گیر در ژنو، ایران و گروه 1+5 توافقی موقت را به امضاء رساندند که پیش درآمدی بر یک توافق دراز مدت و همه جانبه محسوب می گردد. بلافاصله پس از آن، جواد ظریف وزیر امور خارجه ایران طی یک نشست خبری اظهار داشت که در دو جای متن توافقنامه بطور صریح به این امر اشاره شده که برنامه غنی سازی ادامه یافته و این موضوع بخشی از توافق فعلی و هر نوع توافقی در آینده خواهد بود. اشاره ظریف به آن بخش از توافقنامه بود که در آن آمده است که توافق نهائی شامل "یک برنامه غنی سازی با تعریف مشترک و محدودیتهای عملی و اقدامات شفاف ساز به منظور تضمین ماهیت صلح آمیز برنامه هستهای" ایران خواهد بود.