این هفته، هیلاری کلینتون نخستین زنی شد که نامزدی ریاست جمهوری یک حزب اصلی آمریکا به او رسیده است؛ با این حال دونالد ترامپ هم کاری کرد که همه بحث‌ها و صحبت‌ها به او ختم شود و دربارهٔ او باشد.
دویست و چهل سال بعد از ملاقات هیات نمایندگی تماماً مردانهٔ میهن‌پرستان آمریکایی برای پذیرش اعلامیهٔ استقلال کشور در فیلادلفیا و ۹۶ سال پس از تصویب متمم ۱۹ قانون اساسی برای تضمین حق رأی زنان، هیلاری کلینتون پنجشنبه شب با پذیرش نامزدی حزبش، در شهر همان شهر تاریخ‌ساز شد. با این حال، ترامپ بود که با افزایش محبوبیت بعد از همایش حزبی‌اش برای نخستین‌بار از کلینتون پیشی گرفت. بر اساس نظرسنجی معدل ریل-کلیر-پالیتیکس، ترامپ با نسبت ۴۵/۶ به ۴۴/۷ درصد از هیلاری پیش افتاده بود.
در حالی که بزرگ‌ترهای حزب دموکرات به شکلی وظیفه‌شناسانه، تضادهای کاندیدای جدی اما بعضاً مشکل‌دار خود را با رقیب غیرقابل پیش‌بینی و فیلتر نشده‌اش طرح می‌کردند، میلیاردر گستاخ، روند مبارزهٔ انتخاباتی را به سمتی که می‌خواست کشاند. او تیتر یک رسانه‌ها بود و با دعوت از روسیه برای نشر عمومی ایمیل‌های هیلاری کلینتون در دوره وزارت خارجه‌اش، تا حدی بر روی همایش انتخاباتی دموکرات‌ها سایه افکند.
ترامپ گفت: «روسیه! اگر حواست هست و گوش می‌دهی، امیدوارم بتوانی ۳۰ هزار ایمیل گم شده [هیلاری کلینتون] را پیدا کنی. گمان کنم از طرف رسانه‌های ما جایزه خوبی بگیری».
در حالی که دموکرات‌ها و رسانه‌های جریان اصلی فقط کم مانده بود کار ترامپ را خیانت‌کارانه بخوانند، رفتار طغیان‌آمیز او بار دیگر کمک کرد تا توجه همگان به تصمیم بحث‌برانگیز هیلاری کلینتون برای بهره‌گرفتن از یک سرور ایمیل خصوصی درخانه‌اش جلب شود - سروری که ظاهراً نا امن هم بوده است. با انتشار هزاران ایمیل هک‌شدهٔ کمیته ملی حزب دموکرات از سوی ویکی‌لیکس که حاکی از نوعی ساخت و پاخت برای پیروز کردن کلینتون در مقابل رقیب چپ‌گرای‌اش برنی سندرز بود، انتقادها از هیلاری بابت اینکه فکر می‌کند می‌تواند برخلاف بقیه قوانین را دور بزند، افزایش یافت.
