حدود دو سال قبل یک عکاس ایتالیایی به نام متئو لئوناردی، برای انجام بخشی از یک پروژه با عنوان "قاببندی دوباره ایران" به تهران سفر کرد. هدف او این بود تا ایران را "به دور از عنوانهای خبری" و "سیاست" با استفاده از دوربینهای واقعیت مجازی و از داخل استودیوهای هنرمنداناش به تصویر بکشد.
اما تکنولوژی "واقعیت مجازی" که در اين پروژه از طریق نمایش آثار هنری به قاببندی دوباره ایران پس از رفع تحریمها پرداخته، تا چه اندازه در این کشور شناخته شده و مورد استفاده قرار میگیرد؟